Εννιά χιλιόμετρα ψηλά

Ξαφνική μέρα. Με πήρε μακριά. Όχι για πολύ. Για όσο έπρεπε. Είναι μικρή και όμορφη αυτή η πατρίδα κι από ψηλά δείχνει ακόμα πιο μικρή κι ακόμα πιο όμορφη.
Κάθε γωνιά της μια ανάμνηση, κάθε νησί της μια μελαγχολία.
Και αυτή η πόλη του βορρά, ένα μυστήριο για μένα που ακόμα και σήμερα δεν μπόρεσα να λύσω.
Εννιά χιλιόμετρα ψηλά μέσα στη νύχτα με μόνη συντροφιά μια προσευχή. Η ζωή μου με περίμενε πιο κάτω. Κλήσεις και μηνύματα.
Δεν ξέρω αν είμαι καλά. Ούτε ξέρω αν θα ζω αύριο. Δεν έγινα γιατρός, γιατί αυτοί τα ξέρουν όλα κι εγώ δεν την αντέχω τόση γνώση.
Ξέρω όμως, πως αύριο θα θυμάμαι κάτι όμορφο. Και θα περιμένω την επόμενη φορά. Αυτό δεν είναι η ζωή; Αυτό δεν ειναι η ελευθερία; Καλό μου ταξίδι λοιπόν...