Η σκουπιδούλα
Ήξερα μια κοπελίτσα
από μάζα σκουπιδιών.
Ήτανε πολύ βρωμιάρα
κι είχε μπόχα οχτώ ασβών.
Ήταν πάντοτε θλιμμένη
και στις μαύρες τις στιγμές,
ίσως επειδή περνούσε
μέρες στις χωματερές.
Τη μόνη όμορφη στιγμή
της τη χάρισε ο Χάρης,
που ήτανε της γειτονιάς
ο ωραίος σκουπιδιάρης.
Την αγάπησε πολύ
Και της πήρε δαχτυλίδι,
Αλλά εκείνη είχε πέσει
Στο σκουπιδοφάγο ήδη.
Tim Burton, Ο μελαγχολικός θάνατος του Στρειδάκη, και άλλες ιστορίες.
1 σχόλιο:
Και κοίτα να δεις σύμπτωση! Διάβασα το ποίημα σου αμέσως μετά από ένα ατύχημα με τον δικό μου σκουπιδοφάγο! Πέταξε έξω τις φλύδες της αγκινάρας που καθάριζα, σκληρά φύλλα, ίνες και κοτσάνια. Έγινε χαμός, έπεσαν πάνω μου, (ξέρεις πόσο έυκολα τα παθαίνω εγώ αυτά;;) λέρωσαν την κόκκινη πυζάμα μου και το κόκκινο χαλάκι στην κουζίνα.
Αλλά τουλάχιστον το κείμενο σου είναι πιο διασκεδαστικό από το δικό μου!
Δημοσίευση σχολίου