Αυγή

Η μουσική είχε πάψει από ώρα να με διασκεδάζει. Σιγά σιγά είχε μετατραπεί σε βασανιστήριο. Κάθε νότα και στίχος, κάθε εικόνα και μελωδία μιλούσε για σένα. Σε θύμιζε. Ήσουν ζωγραφισμένη σε έναν πίνακα που πηγαινοερχόταν μπροστά στα μάτια μου. Πότε πλησίαζε και μπορούσα να δω τις πινελιές και να μυρίσω το χρώμα του καμβά και πότε ξεμάκραινε τόσο που γινόταν μια κουκίδα, ένας άψυχος λεκές πάνω στον τοίχο.

Σε λίγο ξημερώνει. Το φως μπορεί να με κρατήσει ξύπνιο αλλά δεν θα ξεπλύνει το οινόπνευμα απ' τις φλέβες μου ούτε τα δάκρυα από τα μάτια μου. Θα με βρεί εδώ. Αλλά κι εγώ θα το περιμένω. Θα το κοιτάξω και θα χαμογελάσω. Κι ύστερα, θα τραβήξω τις κουρτίνες και θα συνεχίσω το όνειρο.