Είναι νωρίς...

Περπατάω μόνος. Ξεχάστηκα. Αφέθηκα κι έγινε η λύτρωσή μου τιμωρία. Αναρωτιέμαι γιατί όσοι έχουν τα πάντα, ζητάνε πάντα περισσότερα αλλά κι αυτοί που δεν έχουν τίποτα, νομίζουν πως μπορούν να αποκτήσουν έστω και το παραμικρό. Εσύ τωρα με παραμονεύεις. Θα εκπλαγείς για λίγο με τα όσα έκανες, αλλά σύντομα θα αρκεστείς να κοιτάξεις και πάλι από την άλλη μεριά... Είναι νωρίς ακόμα μέσα στη νύχτα που με περιμένει.